31 de mayo de 2009

Tarta casi vegetal...

Hay días que cuando salgo de trabajar y mientras regreso a casa voy pensando que vamos a cenar. Ese pensamiento es más o menos intenso dependiendo del hambre que tenga en ese momento...

Desde hacia unos días tenia en la nevera una masa brisa de “La cocinera”, había pensado hacer algo dulce pero en ese momento se me ocurrió que salada también estaría muy bien. En mi imaginación era perfecta y además estaría buenísima (de hecho así fue...)

Al llegar a casa recordé que el degustador salía de cena con otros degustadores y yo que mentalmente ya había diseñado mi tarta salada sentí un ápice de decepción al pensar que para una ración iba a ser muy grande.

Una vez superado ese momento y después de pensar que de un día para otro estaría buenísima me puse manos a la obra.

Un poco de cebolla pasada por la sartén, un poco de bacón, tomate, espárragos, queso rallado y al horno. Buenísima!!!

Esa tarta, ese día, cumplió mis expectativas, que todo sea dicho, en mi no es poco...

5 comentarios:

La cuina vermella dijo...

jajajajaja, com t'entenc. Nosaltres també estem pensat tota l'estona que farem per menjar (i sobretot quan tenim gana). Una idea genial aquest pastís de verdures. Un petó.

ELS PEIXOS dijo...

Que razón tienes, nosotras trabajamos fuera de casa y mientras pensando que haremos de comer, pero somos "mujer"y podemos pensar mas de una cosa a la vez....ja.ja,és broma,.,.
Estas tartas saladas quedan estupendas.
Un saludo.

Gemma dijo...

Aquest tipus de tarta salada m'encanta, per la seva versatilitat d'ingredients i de moments de menjar-la. I encara que estiguis sola, també està bé fer-se bons sopars, oi? Je je je...

Mercè dijo...

Doncs molt ben fet, a preparar-se una menja que vingui ben de gust!! I aquesta tarta, a mi també em vindria ben de gust per sopar! ;)
Petons!

Manduca dijo...

Jo també crec que cal cuidar-se a una mateixa... i per a això una tarta d'aquestes és percecte!!